Jezus geeft Zich over aan God

 

‘Die, als Hij gescholden werd, niet wederschold, en als Hij leed, niet dreigde; maar gaf het over aan Dien, Die rechtvaardig oordeelt; Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout.’ (1 Petrus 2:23-24a)

 

Jezus is het grote voorbeeld. Petrus spreekt hier tegen de slaven, die zich van alles moesten laten aandoen. Het zou helemaal geen wonder zijn, als die mensen ook eens een keer dat onrecht zouden willen vergelden. Niet doen, zegt Petrus. Niet op de mensen kijken, die u dat onrecht aandoen. U moet naar Jezus kijken. Hij schold niet terug, Hij dreigde niet. Volg het voorbeeld van de grote Meester.

Ziet u dat die twee niet te scheiden zijn? Hij heeft voor ons geleden, zegt Petrus. Maar hij zegt ook: Hij heeft ons een voorbeeld nagelaten. Dat mag ook best even voor het voetlicht komen. Hij is ons voorbeeld tot navolging. En we kunnen Hem alleen maar navolgen, als we met Hem verzoend zijn. Rechtvaardiging en heiliging zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Daarom moeten christenen Hem ook navolgen. De Heere Jezus heeft het gezegd: “Een discipel is niet meer dan zijn meester.” Christus’ lijden zet zich voort in het lijden van de Zijnen. Christus’ strijd zet zich voort in de strijdende Kerk. Zijn littekens zetten zich voort in de littekens van Zijn Kerk. Dat hoort bij de wetten van Zijn rijk.

De gelovigen zijn ‘slachtscha­pen’ van Christus, zegt Petrus: als u verdrukt wordt en benauwd, kom dan maar heel dicht achter uw Meester aan, want daar is het zo goed. Daar mag u gemeen­schap hebben aan het lijden van Chris­tus. Daar mag de navolging van Christus u opnieuw opleiden tot de verzoening door Hem in het offer dat Hij bracht.

Het is genade bij God als u lijdt, terwijl u goed doet. Genade bij God, gunst bij God, een voorrecht. Dan worden we waardig gekeurd om Zijns Naams wil smaad te dragen. Dan dragen we de littekens van Christus. Dat heeft geen verzoe­nende kracht, maar dat is vanuit de verzoening, die Christus heeft aange­bracht. Om naar het voorbeeld van Jezus onschuldig te lijden en Hem zo enigszins gelijkvormig te worden.

Zeker, we struikelen vaak op die weg. We beschuldigen iedere dag onszelf. Dat komt omdat we weer zonden doen. Omdat we nooit kunnen zijn, zoals we eigenlijk willen zijn: heilig, net als Jezus.

En wat is deze lijdende Christus gescholden! De fari­zeeërs zeiden van Hem: Hij is een vraat en wijnzuiper, een vriend van tollenaren en zondaren. Hij is een hoerenkind. Wij zijn niet uit hoererij geboren. Hij werpt de duivelen uit door Beëlzebul, de overste van de duivelen. Hij verleidt het volk. Tenslot­te is Hij van godslastering beschuldigd en op grond daarvan ter dood veroordeeld.

Hoe is Hij gescholden! Daar hangt Hij aan het kruis. Zijn handen en voeten zijn vastgespijkerd aan de ruwe kruispaal. Dan nog zeggen de omstanders: Anderen heeft Hij verlost, dat Hij nu Zichzelf verlosse, indien Hij de Zoon van God is. Al die scheldwoorden heeft Hij Zich moeten laten welgevallen. Hij zweeg.

Doet u dat ook? Er zijn mensen met een heel zachtmoedig karakter. Dat is een zegen, maar op een gegeven moment is de grens bereikt en houdt het geduld op. Dan zeggen wij: nu is het klaar, nu kan ik het niet langer meer verdragen. Dan komt er bij de meest zachtmoedige mens toch wel eens een woord uit, waar hij later toch spijt van heeft. Een mens hoeft toch niet alles te slikken.

Toch eigenlijk wel, als het gaat om de Naam van Jezus. Want van Hem lezen we dat als Hij geschol­den werd, dat Hij niet terug schold. En als Hij leed, dat Hij niet dreigde. Dat had Hij kunnen doen. We horen soms van christenen die geslagen worden en niets terug doen. Zij beantwoorden de haat met de liefdegeur van Christus. Zij zien op Jezus en verdragen de slechtste behandeling.

Zelfs aan het kruis bad Hij voor Zijn beulen die de spijkers door Zijn handen sloegen: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zijn doen.’ Hij schold niet terug, maar Hij deed wel dit: ‘Hij gaf het over in de handen van Dien, Die rechtvaardig oordeelt’. Hij legde het allemaal in de handen van Zijn alwetende God en Vader. Hij wist het: eens zal al het kwaad gestraft worden. Eens zal het recht van God zegevie­ren.

Ook daarin is Hij het voorbeeld, voor allen die moeten lijden en het kruis moeten dragen om de Naam van Christus. Hij zegt: neem het recht niet in eigen hand. Sla niet terug! God zal Zelf recht doen. Als ons onrecht is aangedaan kan dat wel eens van een kant komen, waarvan we het helemaal niet hadden verwacht: een broeder of zuster zelfs. Laten wij een voorbeeld nemen aan Hem, Die als Hij gescholden werd, niet terug schold. En als Hij leed, niet dreigde. Hij gaf het allemaal in Gods hand.

Je moet ook een keer een punt leren zetten achter bepaalde zaken. Niet constant al die oude koeien ophalen uit de sloot van het onrecht dat mensen je aandeden. Paulus schrijft dat we niet steeds moeten blijven zien naar wat achter ons ligt, maar dat we ons moeten uitstrekken naar wat voor ons ligt.

Wat ligt er voor u? De eeuwige erfenis? De eeuwige bruiloft van het Lam? In ieder geval het oordeel over allen die ons onrecht aandeden. Geef alles maar over in Gods hand. Hij is zo rechtvaardig. Laat uw geloofsblijdschap niet bederven door altijd maar op het onrecht te blijven zien. Vergeef elkaar. Zalig zijn de vredestichters.

Wij lijden liever geen onrecht en wij slaan liever wel terug. We voelen er helemaal niet voor om de smaad van Christus te dragen. Maar de Heere zegt: Mij komt de wrake toe. Achter Jezus aan, Die het kruis heeft gedragen en de schande veracht. Straks komt de grote dag dat Jezus rechter zal zijn.

En nu gaat het erom, hoe wij naar die dag toeleven. Kunnen we in dan gericht van God onbevreesd zijn, omdat de Rechter van straks onze Redder geworden is? Omdat we hier in dit leven al onze zonden hebben beleden? Omdat we vergeving ontvangen hebben in Zijn bloed? Zijn we zo Zijn beeld gelijkvor­mig, dat we achter Hem aan mogen komen?

Jezus stond in het gericht van God in de plaats van zondaren. Hij nam de schuld op Zich. Daarom blijft er geen verontschuldiging meer over voor onze zonden als we aan deze Middelaar voorbijgaan. Neemt u dat eens mee! U, die zo koud onder het Woord kunt blijven. U, die denkt: het zal mijn tijd wel duren en we zien wel wat er van komt. Als u aan deze Jezus voorbij gaat, blijft er geen slachtoffer meer over voor uw zonde.

Petrus schrijft ook over Goede Vrijdag: ‘Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout.’ Hoe kan dat eigenlijk? We staan hier voor het wonder van de plaatsbekleding. Jezus heeft de zonden van Zijn Kerk gedragen, zegt Petrus. Het oordeel over onze zonden is aan Hem voltrokken. Dat kostte Zijn leven. Hij boog het hoofd en sprak: ‘Vader in Uw handen beveel ik Mijn geest.’

Jezus droeg onze zonden in Zijn lichaam, dat wil zeggen: in Zijn menselijke natuur. Hij ging met die zonden naar het kruis, ja zelfs aan het kruis. Toen Hij daar werd vastgespijkerd, werd het handschrift van de zonde dat tegen ons getuigt, daar ook aan vastgespijkerd. Hij is tot zonde gemaakt, één gemaakt met zondaren. Hij heeft onze zonden gedragen op het hout.

Dat is toch onvoorstelbaar! Zijn liefde doet Hem delen in de straf over onze zonden. Zijn bewogenheid met onze schuld brengt Hem ertoe om onze zonden in Zijn lichaam mee te dragen tot op het kruis. Wat een lijden, wat een liefde. Wat een Jezus! Mijn Verlosser hangt aan ’t kruis.

Bent u met Hem verbonden door het geloof? Dat gaat niet buiten ons om. Aan het kruis werden onze zonden veroordeeld, gestraft. God straft ze geen twee keer. Alleen het kruis en het geloof in de Gekruisigde geeft vrede met God en zekerheid van de vergeving van je zonden. De boodschap van Goede Vrijdag is zo rijk!

Hebt u er belang bij? Zit u ermee, met uw schuld van al die jaren? Is die schuld gaan drukken en bent u gaan buigen voor de Heere? En wat is er nu gebeurd op Golgotha? Daar heeft Jezus onze zonden ‘gedragen’ en weggedragen. God zette een grote dikke streep over de schuldrekening. Hij schreef: betaald. Hij zette de datum erbij: Goede Vrijdag in het jaar 33 na Christus. Wie dat gelooft, wil aan de zonde afsterven en voor de gerechtigheid leven. Als je door Zijn striemen genezen wordt, mag je zeggen: ‘Ook voor mij bent U aan het kruis gestorven en ook voor mij hebt U genâ verworven. Ja, ook ik ben van schuld en zonden vrij.’

 

Ds. C. G. Vreugdenhil