Een biddende gemeente
“Deze allen waren eendrachtig volhardende in het bidden en smeken” (Handelingen 1:14a)
Bij de discipelen bemerken we niets van een gedrukte stemming of een pijnlijk gemis na de hemelvaart van Jezus. Ze keren zonder Hem terug naar Jeruzalem. Ze doen dit met grote blijdschap (Lukas 24:52). Ze dragen geen as op hun hoofd en bedrijven geen rouw. Ze zijn bedroefd geweest om Christus’ vernedering. Nu Hij vol majesteit en eer van hen scheidde is er blijdschap en dankbaarheid in hun hart. Want Hij ging zegenend van hen. Hij zal nu boven, vanuit de troonzaal, hen ten goede, daar werkzaam zijn.
Elke dag. Het was Zijn eigen woord: “en ziet, Ik ben met ulieden al de dagen tot aan de voleinding der wereld”. Gods Kerk is nooit alleen, geen enkele dag. In de zwaarste beproevingen is er zijn ondersteunende hand. In dagen van zielsbenauwdheid en van strijd is Hij met hen. In die wetenschap gaan ze samen naar de opperzaal. De discipelen hebben wat tegoed. De Heere heeft ze beloofd de Heilige Geest te zullen geven. Door de gave van de Heilige Geest zullen ze aangedaan worden met kracht uit de hoogte. Dit verwachten wordt een bidden en smeken.
We kunnen veel klagen over geesteloosheid maar er wordt zo weinig (of heel niet?) om de Geest gebeden. En toch heeft de Heere het beloofd (Lukas 11:13): “…..hoeveel temeer zal de Hemelse Vader de Heilige Geest geven degenen, die Hem bidden”? Er is een pleitgrond in het onbedriegelijke Woord van de Heere. Dat Woord geeft hen vrijmoedigheid om de handen op te heffen naar de hemel en hun mond open te doen opdat de Heere Zich bewijze een Waarmaker van Zijn Woord te zijn.
Dat bidden draagt reeds de zekerheid van de verhoring in zich. Ze volharden. Eendrachtig. Ze zijn allen van hetzelfde gevoelen. Wat is dat een zegen. Als God Zijn belofte gaat vervullen is er een eendrachtige, volhardende, biddende gemeente. Het Woord van God en het gebed is de samenbindende kracht.
Al die verschillende mensen samen uitziende naar de komst van de Geest. Eénparig, éénstemmig bidden en smeken. Beschamend voorbeeld lezers? Komt u als gezin nog samen om te bidden? Komt u als gemeente nog samen om te bidden? Komt u als kinderen des Heeren nog samen om te bidden om de Heilige Geest? Waar twee of drie op aarde samenstemmen over één zaak die zij zouden begeren, dat zal hen geschieden van Mijn Vader Die in de hemelen is. Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, daar ben ik in het midden van hen.
Laat ons gebed zijn, persoonlijk, ambtelijk (op de kerkenraadsverga-dering) om de Heilige Geest.
Eéndrachtig, volhardend, smekend om de doorbreking van de Geest, opdat voor een doorn een dennenboom opga. Op de knieën ouders. Samen bidden jongens en meisjes. Volhardend, smekend om de Heilige Geest. Op dit punt schieten wij dikwijls tekort. Waar geen volhardend gebed is, is geen bloeiend geestelijk leven. Onze biddeloosheid, onze traagheid worde zonde voor God.
Alleen door de Geest wordt het dorre hart een springader des levens. “Ontwaak, noordenwind! en kom, Gij zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate zijn edele vruchten!”(Hoogl. 4: 16). “Drupt, gij hemelen! van boven af, en dat de wolken vloeien van gerechtigheid; en de aarde opene zich, en dat allerlei heil uitwasse, en gerechtigheid te zamen uitspruite; Ik, de HEERE, heb ze geschapen”(Jes 45:8). Het woeste veld vangt zelfs die droppen, zijn weide blijft niet droog, de heuvels steken blijde toppen met lachend groen omhoog.
Ds. H. Hofman sr.