Werpt al uw bekommernissen op Hem
“Werpt al uw bekommernis op Hem”
(1 Petr. 5 : 7a)
Ik weet niet of ik dit een bevel moet noemen of een genadige gunst: “Werpt al uw bekommernis (=angst, bezorgdheid) op Hem”. Het is een bevel, en tegelijk een gunst en bovendien een zeer kostbaar voorrecht.
Bekommernissen zijn voortdurend het lot van de kinderen van de Heere. En ongelukkig was het, als ze daarmee alleen hun toevlucht moesten nemen tot mensen, want des mensen heil is ijdelheid.
Maar welgelukzalig die de God Jakobs tot zijn Hulp heeft, want de Heere is krachtig bevonden een Hulp in benauwdheid. Gelukkig is hij dan, die naar dit bevel en deze gunst van de Heere, al zijn bekommernissen op Hem mag werpen.
Hier wordt niet gevorderd om alle zorgen en bekommernissen geheel af te leggen, want dit zou zo veel zijn alsof er van een mens geëist werd om op te houden nog langer mens te zijn. Zolang wij mens zijn op deze wereld, die door de zonde geheel in wanorde is geraakt en die als gevolg van de zonde allerlei bitterheid oplevert, zolang wij van de Heere uitwonen en een zondig hart omdragen, zolang zal de zorg en de bekommernis nooit helemaal ophouden.
En ook, bekommernis en smart over de zonde zal er altijd moeten zijn, zolang als hier geest en vlees tegenover elkaar in het slagveld staan.
Maar het wil zeggen, om temidden van alle smart en bekommernis over de zonde de toevlucht tot de Heere te nemen en bij Hem te schuilen en aan Hem onze nood te klagen, zeggende met Petrus: “Heere, tot wie zullen wij heengaan? Bij U zijn de woorden van het eeuwige leven”.
Toen David bekommerd was vanwege zijn zonden, toen eindigde hij daarmee niet in zichzelf, noch riep met Kaïn: “Mijn misdaad is groter dan dat zij vergeven worde”, maar David wierp zijn bekommernis voor de Heere, en riep: “Heere, verlaat mij niet en wees niet verre van mij”.
Zijn bekommernis op de Heere te werpen zal onder meer ook zijn, om onder het gebruik van alle mogelijke en geoorloofde middelen, steeds tot de Heere op te zien en Hem onze wegen te vertellen, de Heere in al onze wegen te kennen, opdat Hij onze paden recht mocht maken. Om zo de Heere te smeken om Zijn zegen, gunst en goedkeuring over onze plannen en voornemens.
Zo vermaant Paulus: “Weest in geen ding bezorgd, maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God” (Fil. 4:6).
Zijn bekommernis op de Heere te werpen zal daarin verder bestaan dat men te midden van aardse of inwendige moeiten en wegen van beproeving, biddend tot de Heere de toevlucht neemt en men met de dichter zegt: “Gelijk de ogen der knechten zijn op de hand van hun heer, gelijk de ogen der dienstmaagd zijn op de hand van haar vrouw, alzo zijn onze ogen op de Heere, totdat Hij ons genadig zij”.
En dan als de Heere geen spoedige uitredding geeft, niet dadelijk alle hoop en moed verliezen, of zeggen: ‘Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van de Heere”, maar dat men dan de vrijmacht van de Heere eerbiedig erkent en met Eli zegt: “Hij is de Heere, Hij doe wat goed is in Zijn ogen”. Intussen voortdurend eerbiedig en lijdzaam blijven wachten op de Heere, zoals de wachters op de morgen, omdat de Heere toch alle dingen schoon maakt op Zijn eigen tijd en wijze.
Wulfert Floor