Gebed der gemeente

Petrus dan werd in de gevangenis bewaard; maar van de gemeente werd een gedurig gebed tot God voor hem gedaan.” Handelingen 12:5

Waar de Heere Zijn Kerk bouwt, plaatst de satan zijn kapel. Altijd zal de vorst der duisternis trachten Gods werk teniet te doen. De Heere werkte krachtig door na de uitstorting van de Heilige Geest op de pinksterdag. Lezen we van drieduizend op de pinksterdag, in Handelingen 4 wordt gezegd dat het getal der mannen die geloofden omtrent vijfduizend was. Wanneer we dan bedenken dat er ook vrouwen en kinderen onder de verslagenen zijn geweest, dan kunnen we wel zeggen dat het een tijd geweest is van bijzondere groei.

Dit wil de satan verhinderen en hij bedient zich onder Gods toelating van Herodes Agrippa. Deze slaat de handen aan sommigen van de gemeente des Heeren en doodt Jacobus, de broeder van Johannes. Dat was naar de zin van de Joden die vijanden waren van de Persoon en het werk van Christus. Als Herodes merkt dat de dood van Jacobus de Joden welgevallig is, laat hij ook Petrus vangen en in de gevangenis opsluiten. Ongetwijfeld met de bedoeling hem na het paasfeest ter dood te brengen. Eigen eer en mensengunst drong deze goddeloze Herodes hiertoe. Wat zal de jonge Kerk bevreesd geweest zijn! Zal hetgeen de Heere gebouwd heeft nu door de satan weer worden afgebroken? Vervolging brak uit. Stefanus was gestenigd, Jacobus onthoofd en zou… zou nu Petrus hen moeten ontvallen?

Het bracht de jonge gemeente in de nood en zij mocht grijpen naar het beste wapen in de strijd van de beproeving: het gebed. De tijd om te bidden voor het behoud van hun geliefde Petrus werd hen vergund. Hij werd immers in de gevangenis bewaard. Naarmate de dagen verstreken werd de nood groter. Een nood die opgebonden werd op het hart van de gemeente en uitdreef naar de troon van Gods genade: “maar van de gemeente werd een gedurig gebed tot God voor hem gedaan”.

Wordt het vandaag nog gevonden? Of leven we als gemeente als los zand naast elkaar zonder dat we ons om de nood van onze naaste bekommeren? Zeker, het is een teken van deze tijd. We leven allen ons eigen leventje, doen wat nodig is voor de kost en verder zoeken we zoveel mogelijk ons vertier in de wereld en in de zonden. Niets werelds is ons vreemd en we trachten deze wereld tot op het bot toe af te schrapen! Een mens, ook een godsdienstig mens, leeft in zijn ongerechtigheid voort. De Heere zegt van zulken: “En omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden, zo zal de liefde van velen verkouden”. Liefdeloosheid is een vruchtgevolg van onze val in Adam.

Daarom is het zo’n wonder dat er voor Petrus een gedurig gebed tot God voor hem gedaan werd. Dat is vrucht van genade! Genade is het als een mens de nood van zijn ziel gaat gevoelen en herstelling gaat zoeken met een God buiten Wiens gemeenschap hij zich heeft gezondigd. Genade is het als God gaat leren dat alleen Christus die breuk kan herstellen. Genade is het als Gods Geest alle gronden tot behoud uit handen gaat nemen en leert roepen: Is er enig middel, waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen? Genade is het als een ziel de straf op de zonde door de liefde mag billijken en Gode niets ongerijmds kan en wil toeschrijven! Genade is het als Christus Zich openbaart als de enige Weg tot zaligheid. Zeker, het is waar: genade is een persoonlijke zaak.

Maar daar waar Gods genade wordt verheerlijkt, verbindt dit ook aan elkaar, in het bijzonder te midden van de nood! Petrus werd meegedragen, opgedragen in een gedurig gebed. En wat bleek het daar: een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel. God zond een engel die Petrus uit de gevangenis verloste en hem redde uit de hand van de satansknecht. Petrus mocht voor hen behouden worden in de weg van het wonder. Een aangebonden leven aan de troon van Gods genade blijft niet zonder vrucht! Het werd waar: “Op uw noodgeschrei, deed Ik grote wond’ren”.

 

Ds. E. Bakker