De morgen zonder wolken
‘En Hij zal zijn gelijk het licht des morgens, wanneer de zon opgaat, des morgens zonder wolken, wanneer van den glans na den regen de grasscheutjes uit de aarde voortkomen.’ (2 Samuel 23:4)
Door de Geest van de profetie verlicht ziet David in de avond van zijn leven het morgenlicht aanbreken. Het donker van de nacht verdwijnt en maakt plaats voor de opgaande zon. Het licht verdrijft de duisternis. Het Licht zo groot, zo schoon, zal afdalen van ’s hemels troon om volk bij volk in de ogen te schijnen. Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot Licht zien. De natuur herleeft, de vogels beginnen te zingen en de zon der Gerechtigheid gaat op in zijn heerlijke genezende kracht.
Hij zal zijn zoals het licht des morgens als de zon opgaat. Hier wordt de glans van Vorst Immanuel beschreven. Als de zon in de morgen, bij een wolkenloze hemel. Zo heerlijk zal deze Koning uit het nageslacht van David zijn. Als het morgenlicht! En het is nog mooier als we bedenken dat in het Oosten de morgen veel sneller aanbreekt dan bij ons. In vrij korte tijd is het volop dag. Zo verrassend verschijnt de zon der Gerechtigheid in de volheid des tijds.
Zo kan het ook in ons persoonlijk leven gaan als de Heere ons trekt uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Voor het eerst of opnieuw. Als na de bange nacht van zonde en oordeel de eerste stralen gaan schitteren van Christus’ liefde en borgtocht. Wat een verademing als je ziet dat je nog zalig kunt worden en dat in Christus alleen de gerechtigheid is.
En dat Hij terecht kwam in de duisternis van Golgotha onder de toorn van God. Onder de verberging van Gods vriendelijk aangezicht. Uit eeuwige liefde. Hij gaf Zijn leven voor Zijn schapen. Maar het licht brak door in de Paasmorgen, vroeg, toen het begon te lichten. De Vorst van Pasen heeft de nacht van de dood overwonnen en het eeuwige leven aan het licht gebracht. Komt, laten wij aanbidden, die Koning!
Zoals je ziet dat de morgenzon opgaat en de laatste nachtelijke nevels in de lucht wegvaagt. Zo is de Heerser die komt als een stralende zon aan een wolkeloze hemel. Zo is de genade-heerschappij van Christus. Wat ben je dan toch gelukkig als je het genade-licht van deze Zaligmaker liever gaat krijgen dan de duisternis van je zonde. Dan ga je zo de rijkdom zien van een wolkenloze hemel.
In het leven van David zijn heel wat donkere wolken geweest. Meestal door eigen schuld. Soms ook door toedoen van anderen, wolken van beproeving. Toen hij zijn zonde niet beleed, was hij diep ongelukkig. Maar hij mocht ook ervaren: U vergaf de ongerechtigheid van mijn zonde. En nu ziet hij de zon des heils aan de kim staan. Nu mag hij de dag van Christus zien. Het wordt advent. De Koning komt. Door het geloof ziet hij de dageraad, het morgenlicht, de Zonsopgang uit de hoogte.
Wat is dat een wonderlijke benaming voor de komst van Christus. Daar zit een dubbele beweging in. Vanuit de mens gezien, rijst de zon op in zijn wereld. Van God uit bezien, daalt Hij juist neer vanuit de eeuwige heerlijkheid. Zo komt Christus als mens op uit het geslacht van David, maar als God daalt Hij neer uit de schoot van de Vader. Deze Heerser is God en Mens! De Opgang uit de hoogte! Dat Hij uit de hoogte komt, wijst op Zijn heerlijkheid en godheid. En dat Hij opgaat, wijst op het feit dat Hij mens werd en Zich vernederde. Hij kwam onder de mensen.
De profetische woorden van David eindigen met een paar beelden: glans, regen, grasscheutjes uit de aarde. We begrijpen wat David bedoelt: de zon beschijnt de aarde en koestert het veldgewas, dat bevochtigd is door de regen. De bloemen strekken hun kopjes uit naar het zonlicht, grassprietjes pronken met parelende dauwdruppels. Hoeveel temeer komt alles tot nieuw leven in het rijk van de herschepping. De zonsopgang in de geboorte van Christus zorgt ervoor dat mensen komen uit de duisternis tot het licht en uit de dood tot het leven.
Deze zonsopgang breekt door de dikste wolken heen en overwint de donkerste nacht. Zij koestert met zijn warmte de aarde, die in de nacht door de regen is gedrenkt. Het zaad ontkiemt op de akker en het jonge groen komt uit de aarde tevoorschijn. Daar zit de belofte van de oogst in. En zo werkt nu Christus met het zaad van zijn Woord en de dauw van zijn Geest in de gemeente en in deze wereld.
De woorden van David zien op de geestelijke vruchtbaarheid onder de heerschappij van Koning Jezus. Vorst Immanuel is machtiger en heilzamer en zegenrijker dan de zon. Dan is er niet alleen grote vruchtbaarheid, maar dan ligt over die welige groei de glans van Zijn heerlijkheid, Zijn genade.
Wat een zegen als je onder de bediening van het Evangelie de eerste tere groene sprietjes van geloof en bekering mag ontdekken. Bepareld met de zachte dauw van de Geest. Groeiend onder de warme stralen van de liefdezon Christus. Wat een honger en dorst naar Hem. En door de voeding van het Woord opgroeiend en vruchtdragend. Wat een liefelijk beeld. Gaat het hier over u?
Wat een rijke zegen om zo te mogen groeien en bloeien in de genade en kennis van Christus. Dan zijn er vruchten van geloof, liefde en blijdschap. En daarover de glans van Gods genade in Christus. Alles wordt nieuw. En dat heeft Hij verdiend op Zijn lange weg van kribbe naar kruis. Totdat de zon zijn stralen introk op Golgotha. Opdat de zon over ons zou opgaan en Gods vriendelijk vaderlijk aangezicht over ons zou lichten. Kent u dat? Vrede met God, wandelen met God.
Davids laatste woorden hebben alles te maken met zijn laatste lied: Psalm 72. Over de hand vol koren, uitgestrooid op de toppen van de bergen en de oogst daarvan die zal ruisen als de cederbomen op de Libanon. En zo zullen de stedelingen bloeien als het malse kruid.
En wie strooit dat evangeliezaad uit? De predikers, evangelisten, ouderlingen op huisbezoek, ja, en u !!!! Als u christen bent. Dan ga je Zijn Naam belijden en Zijn Woord doorgeven. Goed spreken van de Kerstkoning die Kruiskoning werd. Wie Hem liefheeft kan niet meer zwijgen.
Ik las op een boekenlegger die ik kreeg: De geboorte van Christus bracht God bij mensen, en het kruis van Christus brengt mensen bij God. Maar de Heere gebruikt ons ervoor om die boodschap door te geven. Om vruchtbaar te zijn. U hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren en aangesteld om heen te gaan en vrucht te dragen en dat uw vrucht blijve. Eeuwigheidsvrucht. Mensen die gered worden door God, via ons getuigenis.
David gaat sterven, maar het Evangelie gaat voort. En Christus vergadert Zijn koninkrijk. Alle heidenen zullen Hem welgelukzalig roemen. Geloofd zij de naam van zijn heerlijkheid en de gehele aarde worde met zijn heerlijkheid vervuld. En zo zullen ze komen, die Hij kocht met Zijn bloed om het geluk van deze Koning te prijzen die Davids troon beklom.
Ds. C. G. Vreugdenhil